Deze bijdrage van onze voorzitter Bart Royens verscheen vanmorgen, zaterdag 17 februari, op de website van Knack. Lees ze hieronder of op de website van Knack.
‘De laatste maanden waren er verschillende aanvallen die vrijwilligerswerk voor natuur op alle mogelijke manieren proberen te kortwieken’, schrijft vrijwilliger Bart Royens van Natuurpunt. ‘Wij pikken niet langer dat de landbouwlobby en de daaraan verbonden politici het boerenprotest op ons richten.’
“Ze groeien niet aan de bomen: de werkers van de toegevoegde uren”…
”Ze groeien niet aan de bomen; ze wonen in onze straat. Maar als het wintert en de haren wit, trekken rimpels als vraagtekens tussen de ogen. Want stilaan groeit het besef dat mogelijk een laatste generatie begonnen is aan wat de ruggengraat is van een land, een stad, een straat: het verenigingsleven en haar vrijwilligers.”
Dit gedicht van Ina Stabergh, stadsdichter Diest, dat een ode brengt aan de Vlaamse vrijwilliger, raakt een gevoelig punt. Vrijwilligerswerk wordt steeds zeldzamer. Hoewel vergrijzing van de samenleving ook bij onze burgerbeweging een aandachtspunt is, gaat de bezorgdheid van de slotzin voor mijn organisatie niet op. Onze manier van werken lijkt immers aan te slaan. Meer dan 130.000 gezinnen zijn lid van Natuurpunt en we blijven groeien.
Toch verschijnen er de laatste maanden verschillende aanvallen die vrijwilligerswerk voor natuur op alle mogelijke manieren proberen te kortwieken. Zo zou Natuurpunt te groot en te machtig zijn geworden. Of concurreren we rechtstreeks om schaarse (sic) landbouwgrond in te palmen. In de nasleep van het boerenprotest vinden sommige politieke partijen en conservatieve landbouworganisaties het zelfs nodig om met de voeten vooruit te tackelen en ons verdacht te maken. Intimidatie door opgehitste boeren en lokale politieke hoek zijn geen uitzonderingen meer.
